Dit was afgelopen maart mijn 12e Baselworld-horlogebeurs. Mijn eerste was in 2006 (ik heb een jaar overgeslagen) maar sindsdien bezoek ik de horlogebeurs elk jaar. Vostok-Europe , Sturmanskie, Tsikolia en anderen waren er allemaal zoals gewoonlijk. Al was Vostok-Europe het enige merk dat beide daadwerkelijk op de beurs had staan.
Voor mij is de horlogebeurs in Bazel in veel opzichten ‘slechts een deel van mijn werk’. Dat wil NIET zeggen dat het niet elke keer een geweldige ervaring is, maar het is zeer onwaarschijnlijk dat ik twaalf keer naar de horlogebeurs zou zijn gegaan als ik niet in de horlogewereld had gewerkt.
Er is veel aandacht besteed aan de recente en steile daling van het aantal bezoekers en horlogeverkopers op de horlogeshow in Bazel. Ik kan je vertellen dat er, met een paar ups en downs, een gestage daling is geweest in de omvang, reikwijdte en opkomst van de horlogeshow zoals ik die de afgelopen 13 jaar heb bezocht. Maar ik heb nog nooit zo’n dramatische verandering gezien als tussen 2018 en 2019. Wat een show was die 5 of 6 gebouwen besloeg (ik weet eerlijk gezegd niet hoeveel wachthallen er waren in 2018) tot slechts 2, was niet alleen opvallend , het was alsof we naar een ander evenement gingen (soort van, daar kom ik later meer op).
In de eerste plaats wil ik zeggen dat ik de algemene achteruitgang van beurzen en dergelijke betreur, omdat deze door het internet steeds minder noodzakelijk zijn geworden. Maar ik ben nog steeds een groot voorstander van de persoonlijke ontmoeting: gezichtsuitdrukkingen lezen, een deal sluiten met een handdruk, dronken worden en samen goed eten. Elk jaar dat ik naar de horlogebeurs in Bazel ben geweest, kwam ik een kans tegen waarvan ik nooit had geweten dat ik er niet was geweest. En dan bedoel ik ELK JAAR.
Meestal is het meer dan één kans die zich voordoet. Ik kan je hier vertellen dat het Radio Room-horloge en het Pramzius Berlin Wall-horloge niet tot stand zouden zijn gekomen zonder mijn regelmatige reizen naar Bazel. Voor elk van deze horloges kwam minstens één essentieel onderdeel (geen woordspeling bedoeld) samen in Bazel.
Dus hoezeer de roos ook uit de roos komt als ik elk jaar dat kleine hoekje van Zwitserland bezoek, ik wil echt dat de kermis doorgaat.
Het is ver boven mijn salaris om enige voorkennis of helderziendheid te hebben over de vraag of en hoe lang de horlogebeurs in Bazel zal blijven bestaan. Ik denk niet dat het overdreven is om nog minstens vijf jaar te zeggen. Zoals iemand daar deze keer zei: zelfs deze sterk verkleinde versie is nog steeds een van de grootste, zo niet DE grootste, kijkshows ter wereld.
En ik denk dat dit één ding is dat ik duidelijk moet maken, vooral aan mensen die nog niet eerder op de horlogebeurs zijn geweest. Het is volkomen onjuist om te zeggen dat dit een kleine beurs was. In vergelijking met voorgaande jaren wel, maar we hebben het nog steeds over een gigantisch evenement. Nog compacter hebben we het over 3 verdiepingen in een gebouw met de grootte van 2 voetbalvelden in vierkante meters per verdieping. Er zijn nog steeds twee verdiepingen hoge stands van Patek, Rolex, Tag en anderen in de grote hal. Dit is geen kleine zaak.
Ik heb wat de meesten waarschijnlijk als een tegendraadse kijk zouden beschouwen op wat er met de show gebeurt. Voor mij persoonlijk was de show leuker, gemakkelijker en veel beter beheersbaar. Je zou de hele show in één dag kunnen doorlopen (voorheen was dit eigenlijk onmogelijk) en meer tijd doorbrengen met elke verkoper die je bezocht. Vroeger had je altijd het gevoel dat je een van de twee keuzes had: focus op de merken waarmee je al zaken doet, of ga zo snel door de show dat je nooit echt elk horlogemerk op een zinvolle manier hebt opgenomen.
Zo hebben we dit jaar bijvoorbeeld twee nieuwe merken gevonden die we volgens mij nog niet eerder tegengekomen zouden zijn. De grote reikwijdte was zeker iets om te aanschouwen. Maar op de grond betekende het gewoon veel zere voeten en te laat komen bij veel vergaderingen die verschillende gebouwen uit elkaar lagen.
Het komt erop neer dat de Basel Watch Fair nog steeds een levensvatbaar evenement is dat waarde oplevert voor de betrokkenen. Ik doe geen zaken met Swatch, dus het kon me persoonlijk niet schelen dat ze er niet waren. De merken waar we van houden, geleid door mensen met wie we het liefst zaken doen, die nog steeds de hoekstenen zijn van de jonge, vitale merken die de horlogewereld draaiende houden.
Tot volgend jaar…
Craig Hester
De persoonlijke assistent van Abe Weiss